22 Μαρτίου 2019
21 Μαρτίου 2019
20 Μαρτίου 2019
18 Μαρτίου 2019
"Ραντεβού στον αέρα" με την ΕΡΑ Τρίπολης και τον Γ.Γαλανόπουλο
Τρίτη 19 Μαρτίου 10:30-11:00
η Βιβλιοθήκη " φιλοξενείται" στη συχνότητα της ΕΡΑ ΤΡΙΠΟΛΗΣ
FM 101,5 MHz
ΑΜ 1305 Κz
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΑ
webradio.ert.gr/tripoli13 Μαρτίου 2019
Ανακαλύπτω τη βιβλιοθήκη της περιοχής μου κι ενημερώνομαι για τις ΔΩΡΕΑΝ υπηρεσίες της.
·
Λειτουργία παιδικού-εφηβικού τμήματος
·
Εκπαιδευτικά προγράμματα και ξεναγήσεις σε μαθητές/τριες.
·
Δανεισμός Βιβλίων.
·
Χρήση η/υ & πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω ασύρματου δικτύου
(wi-fi).
·
Ελεύθερη πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων.
·
Συμμετοχή σε ομάδα ανάγνωσης (παιδική-ενηλίκων)
·
Διαδανεισμός (συνεργασία με άλλες βιβλιοθήκες).
·
Ξενόγλωσση λογοτεχνία-Εκπαιδευτικό υλικό.
·
Λειτουργία ελεύθερων-ανταλλακτικών βιβλιοθηκών (βιβλιόσπιτα)
,Κρανίδι και Πόρτο Χέλι.
·
Προβολή συγγραφέων-λογοτεχνών-καλλιτεχνών του Δήμου
Ερμιονίδας, με σκοπό τη διάσωση της τοπικής ιστορίας και την προώθηση του
πολιτισμού
19 Φεβρουαρίου 2019
13 Φεβρουαρίου 2019
6 Φεβρουαρίου 2019
5 Φεβρουαρίου 2019
Εργαστήριο Συγγραφής Μυθιστορήματος στο Ναύπλιο
Συντονιστής: Στρατής Χαβιαράς
Προθεσμία υποβολής αιτήσεων: Κυριακή 3 Μαρτίου, 2019
Ημερομηνίες διεξαγωγής των οκτώ τετράωρων συναντήσεων:
Σάββατο 11 και Κυριακή 12 Μαΐου 2019,
Σάββατο 25 και Κυριακή 26 Μαΐου 2019,
Σάββατο 14 και Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2019,
Σάββατο 28 και Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2019.
Περιγραφή
Το εργαστήριο Συγγραφής Μυθιστορήματος απευθύνεται σε νέες και νέους συγγραφείς, που επιθυμούν να βελτιώσουν την τεχνική τους στη συγγραφή μυθιστορήματος, με απώτερο σκοπό την έκδοση βιβλίου. Στο εργαστήριο οι συμμετέχουσες/οντες θα έχουν την ευκαιρία να συζητήσουν με τον συγγραφέα Στρατή Χαβιαρά και προσκεκλημένους από τον χώρο της λογοτεχνίας, εμβαθύνοντας στην τέχνη συγγραφής μυθιστορήματος. Μέσα από συζήτηση και ασκήσεις, οι συμμετέχουσες/οντες θα εξοικειωθούν με απόψεις του μυθιστορήματος, όπως οι θεματικές επιλογές, η δομή, η ανάπτυξη χαρακτήρων και πλοκής, η αφηγηματική φωνή, η οπτική γωνία της αφήγησης, η οικονομία στο συναίσθημα και στις λέξεις, καθώς και θέματα χρήσης της γλώσσας, ρυθμού, κ.ά.Διαβάστε αναλυτικά:
https://chs.harvard.edu/CHS/article/display/6550?menuId=4
1 Φεβρουαρίου 2019
31 Ιανουαρίου 2019
30 Ιανουαρίου 2019
22 Ιανουαρίου 2019
Μια σύντομη ιστορία από τον Πάνο Ἰ. Κωστελένο
Τὸ Κουτάλι!
Ο ΑΣΙΦ
ΡΟΥΦΗΞΕ τὴν τελευταία κουταλιὰ σούπας. Μιὰ αἴσθηση
πληρότητας τὸν κυρίευσε καὶ τὸν γαλήνευσε, κάθησε ὀκλαδὸν
στὸ δάπεδο τῆς σκηνῆς καὶ ἔγειρε σὲ ἕνα μαξιλάρι. Ἦταν μόνος
του, δὲν εἶχαν ἔρθει οἱ ἄλλοι ἀκόμα καὶ ἔτσι ἔμεινε νὰ
περιεργάζεται τὸ κουτάλι ποὺ κρατοῦσε. Πρώτη φορὰ στὰ ὀκτὼ
του χρόνια ἀντίκρυσε ἕνα καθημερινὸ ἀντικείμενο μὲ τόση
λατρεία.
Πρώτη φορὰ παρατήρησε τὸ σχῆμα του, πόσο ὄμορφο
ἦταν, σηκώθηκε μὲ μιᾶς καὶ κάθισε στὸ μαξιλάρι, πῆρε τὸ
κουτάλι καὶ τὸ ἔκανε κουπί. Ἦταν ἐξερευνητής.Ἕνα ρίγος τοῦ
διαπέρασε τὴ σπονδυλικὴ στήλη καθὼς τοῦ ἦρθαν στὸ μυαλὸ οἱ
μέρες ποὺ πέρασε στὴ θάλασσα. Ξανὰ ξάπλωσε στὸ μαξιλάρι του
καὶ συνέχισε νὰ περιεργάζεται τὸ κουτάλι. Ἡ κοιλότητα ποὺ
συγκρατοῦσε τὸ φαῒ γυάλιζε, μποροῦσε νὰ δεῖ τὸ πρόσωπό του,
κοίταξε, κοίταξε καλὰ ἀλλὰ δὲν τὸ ἀναγνώριζε. Δὲν μπορεῖ νὰ
ἦταν αὐτός! Τὸ πρόσωπο ποὺ ἔβλεπε ἦταν ἰσχνό, μὲ βαθουλωτὰ
μάτια καὶ χείλια σκασμένα. Ξανακοίταξε. Δὲν μπορεῖ νὰ ἦταν
αὐτός. Τὸ πρόσωπο ποὺ ἔβλεπε ἦταν σκληρό, χωρὶς
συναισθήματα. Σίγουρα δὲν ἦταν αὐτός! Τράβηξε τὸ πρόσωπό του
μὲ ἀηδία, τί παιχνίδια τοῦ ἔπαιζε ἄραγε τὸ κουτάλι. Ἔκανε
νὰ τὸ πετάξει ἀλλὰ μιὰ δύναμη ἀρχέγονη τὸν σταμάτησε,
τελικά τὸ ξανακοίταξε, ἦταν τὸ ὡραιότερο πράγμα ποὺ εἶχε
δεῖ τὶς τελευταῖες μέρες.
Τὸ ἔβαλε στὸ στόμα καὶ ἄφησε τὴ
γλώσσα του νὰ γλιστρήσει ἐπάνω του, τὸ κόλλησε στὸν οὐρανίσκο
καὶ τὸ κράτησε ἐκεῖ. Τί τέλειες καμπύλες! Ἄραγε ποιὸς νὰ τὸ
ἔφτιαξε ἀναρωτήθηκε. Νὰ τοῦ ἄρεσαν καὶ αὐτουνοῦ οἱ σοῦπες;
Σίγουρα θὰ τοῦ ἄρεσαν σκέφτηκε, ἀλλιῶς ποιὸς ὁ λόγος νὰ
φτιάξει κανεὶς ἕνα κουτάλι ἂν δὲν τοῦ ἀρέσουν οἱ σοῦπες. Τὸ
κράτησε πάλι στὸ χέρι του, εἶναι δικό μου εἶπε καὶ σκέφτηκε νὰ
τὸ κρύψει στὰ πραγματά του, εἶναι δικό μου! Τὸ μοναδικὸ δικό
μου πράγμα στὸν κόσμο, ἔνιωσε τόση χαρά.
Σὲ μιὰ στιγμὴ
ἀπροσεξίας τοῦ ἔπεσε στὸ δάπεδο τῆς σκηνῆς, ἀναπήδησε καὶ
τρόμαξε λὲς καὶ εἶχε κάνει τὸ πιὸ ἱερόσυλο πράγμα στὸν κόσμο.
Κοίταξε γύρω του, δὲν ἦταν κανείς, τὸ μάζεψε, μὲ στοργὴ θὰ
ἔλεγε κανείς, τὸ σκούπισε μὲ τὴ μπλούζα του καὶ τὸ
ξανακοίταξε, «οὔφ», δὲν ἔπαθε τίποτα εὐτυχῶς, ἕνα χαμόγελο
χαράχτηκε στὸ σκοῦρο του πρόσωπο. Τὸ ἀκούμπησε ἀντίκρυ του,
στὸ δίσκο ποὺ τοῦ ἔφεραν φαγητό. Πῆρε τὸ μαξιλάρι καὶ τὸ
ἔβαλε σὲ τέτοια θέση ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ τὸ βλέπει. Ἄραγε τὸ
βραδυνὸ θὰ ἦταν πάλι σούπα; Θὰ ξανασυναντοῦσε τὸ κουτάλι;
Σκέφτηκε τὴ μάνα του καὶ τὴν ἀγαπημένη του σούπα μὲ φακὲς ποὺ
τοῦ ἔφτιαχνε, ἄραγε θὰ τὴν ξαναέβρισκε ποτὲ; Εἶχε νὰ τὴ δεῖ
εἴκοσι μέρες, τότε ποὺ χωρίστηκαν ἔξω ἀπὸ τὰ Ἄδανα σὲ μιὰ
ἐπίθεση τῆς ἀστυνομίας. Δάκρυσε, κοίταξε τὸ κουτάλι, τὰ
βλέφαρά του βάρυναν. Μακάρι νὰ ὀνειρευόταν τὴν μητέρα του…
καὶ τὴ σούπα μὲ τὶς φακές.